СТАРЕЕЊЕ....
СТАРЕЕЊЕ.... Старееш, ми рекоа, веќе не си ти, стануваш далечен, тажен и осамен. Не одговорив... Не стареам, станувам мудар. Престанав да бидам она што другите сакаат да бидам, но она што јас сакам да бидам. Престанав да барам прифаќање од другите и се прифатив себеси. Зад себе ги оставив лажливите огледала кои безмилосно мамат. - Не, не стареам. Само станувам поселективен со места, луѓе, обичаи и идеологии. Ги оставив приврзаните, непотребните болки, токсичните луѓе, болните души и гнилите срца... горчината и несреќата не се за мене, ги пуштам за моето здравје. Ги отфрлам вечерите за забава поради учење и прифаќање на несоницата. Престанав да живеам приказни и почнав да ги пишувам, ги фрлив настрана наметнатите стереотипи. Веќе не носам сенки за очи во чантата, сега имам книга која ми го разубавува умот. Ги заменив чашите за вино за кафе, заборавив да го идеализирам животот и почнав да го живеам. - Не, не стареам. Носам свежина во душата, невиност во срцето, а тоа ме открива ...
